Airlie Beach! Brandalarmen & Brabanders

Vannacht ging WEER HET BRANDALARM AF. Om gek van te worden. Dit is niet grappig! Het geluid is zó naar, zo verschrikkelijk naar! We durven amper meer in slaap te vallen. We zijn volledig getraumatiseerd. Serieus.

De technische dienst kwam na onze zoveelste klacht aanwaaien en geeft de schuld aan een lege batterij. Ze beweren het probleem nu opgelost te hebben. We zijn benieuwd. Echt veel vertrouwen heb ik er niet in. Het is wel echt jammer want de rest van het hostel is echt leuk. Ja, we passen eigenlijk niet in onze bedden.. en de kamer is echt heel erg klein, maar verder is het ontzettend gezellig. We hebben een leuke veranda en onze eigen koelkast! Zoveel luxe hebben we in tijden al niet meer gehad.

Als we nou ook nog een kunnen slapen..

Het zonnetje schijnt gelukkig dus kunnen we eindelijk naar de lagoon. Mijn bikini krijgt hier de vuurdoop!

Dit pakte niet al te goed uit. Hij schept een hoop water mee dus ik moet hem nog even goed vast zetten. Ik heb er geen zin om straks topless te eindigen als we gaan snorkelen bij de Whitsundays!

De geanimeerde Nederlandse gesprekken van Jamila en mij trokken de aandacht van een andere Hollandse dame. Robin-Jess uit Brabant kwam ons gezellig vergezellen in het water en bleek uiteindelijk in hetzelfde hostel te zitten. Zij zit alleen in een ander blok en heeft weinig last gehad van brandalarmen.

Lucky girl.

Terwijl we in het water lagen te dobberen begon het weer zachtjes aan te spetteren. Het lijkt Holland wel! Overmorgen gaan we zeilen bij de Whitsundays. Laten we hopen dat de schade beperkt is. Voor nu ben ik toch al nat, dus kan ik net zo goed nog een paar baantjes meepakken (toch iets van lichaamsbeweging!) voor we met z'n drieën gezellig terug lopen naar het hostel.

De rest van de dag hebben we doorgebracht met onze nieuwe gezellige Brabander. Ze zit al aan het einde van haar Aussie adventure en heeft eigenlijk nog totaal geen zin om terug naar huis te gaan. Dit terwijl ze er steevast van overtuigd is dat alle Australiërs 'ons Nederlanders' zien als "luitjes die onze dagen wietrokend op de fiets slijten terwijl we onze lijfen en tulpen te verkopen".

Ze heeft een punt. Australiërs lijken echt het idee te hebben dat we ons allemaal kapot blowen.

Ik ga ze niet uit de droom helpen. Des te groter hun verbazing elke keer als er iets intelligents uit mijn mond komt. Hilarisch.

's Avonds hebben we met Robin-Jess een grotere bar opgezocht. Het uitgaan is hier een stuk tammer dan in Amsterdam. De oppervlakte van de bar wordt gevuld met lange tafels waaraan iedereen in groepen gezellig een biertje doet. De cultuur is hier meer van het gezellig chillen dan van het dansen en feesten tot de zon opkomt. Ook begint de avond eerder. Het bevalt me prima.

Hier kwam ik een gast van in de dertig tegen met een imposante baard en een nog imposantere kennis van de Nederlandse taal. Deze Australiër bleek voor een langere tijd in Nederland te hebben gewoond.

Toch even een reminder dat ik ook hier op mijn woorden moet passen! Damnit Benjamin.

Het slaaptekort had vooral Jamila te pakken, dus besloot ze vroeg naar het hostel terug te gaan. Mijn angst voor het brandalarm won het van mijn slaaptekort, dus ben ik samen met Robin-Jess en twee Duitse meiden die we in de kroeg hadden opgepikt naar nachtclub gegaan. Ik was niet algeheel klaar voor wat zich hier afspeelde. De populatie feestgangers werd voornamelijk gekenmerkt door dronken schaarsgeklede tieners en nét te oude gasten aan de rand van de dansvloer.

Eigenlijk net Amsterdam, maar alles was nét een tandje zieliger.

Nadat ik een uurtje mijn ogen heb uitgekeken en met met de Duitse meiden op de dansvloer heb gestaan besloot ik dat het tijd was om het Russisch roulette met het brandalarm aan te gaan..