Townsville! Castlehill

Het is opgehouden met regenen! In plaats hiervan zijn we weer in de bloedhitte beland. Bepakt, bezakt en zwetend vertrokken we 's middags naar onze Greyhound bus richting Townsville. Helaas hadden we weer een drukke bus te pakken! De route was wel weer prachtig. Bergpartijen werden afgewisseld door meren, opgedroogd of vol water, en andere mooie landschappen.

Townsville zelf ademt gezelligheid uit. De stad is versierd met prachtige streetart en de mensen zijn allemaal nog steeds zo vriendelijk! Het personeel van ons nieuwe hostel staat bovenaan. Een lieve dame heeft ons geholpen plannen te maken om zo veel mogelijk uit ons korte verblijf in Townsville te halen. Ik heb er nu al zin in. Onze heerlijke tweepersoonskamer helpt hier ook aan mee!

Het was dan wel ondertussen redelijk laat in de middag, we vertrokken alsnog direct om de Castle Hill te beklimmen. Deze flinke heuvel staat midden in de stad, en via verschillende wandelingen kan je naar boven klimmen om van het mooie uitzicht te genieten.

We wilden de Goat Walk nemen naar de top. Deze route is redelijk stijl en bezaaid met losse stenen. Hierom bedachten we dat we een andere (plattere) route zouden nemen op de terugweg, welke we waarschijnlijk zouden moeten nemen nadat de zon al onder was gegaan. Helaas was deze route afgesloten wegens werkzaamheden.

Domper!

Tot onze verrassing liepen er alsnog een aantal mensen over het pad naar boven. We vroegen een dame die het bewuste pad af kwam rennen of het veilig was om de route te nemen en of we niet eventueel een boete riskeerden.

"Nah, you"ll be fine. Everyone from here ignores the signs anyway. It's safe. You just have to avoid the working men and they are not working at the moment anyway, so you're fine"

Zó Australisch!
Schijnbaar betekenen borden als:

"KEEP OUT"
"PROHIBITED"
"GO AWAY"

Eerder iets als:

"No worries mate!"

Dit is echt een schoolvoorbeeld van de Australische cultuur en hoe hier regeltjes worden nageleefd. Na deze verhelderende woorden hebben we de gok toch maar gewaagd en zijn we het pad opgeklommen.

Des te hoger we we de berg opklommen des te prachtiger het uitzicht werd. We zagen mooie uitzichten over de stad waarachter het eiland Magnetic Island sprookjesachtig achter in het water lag.

Net voor de zonsondergang kwamen we aan op de top van de heuvel. Dit gaf mij de perfecte gelegenheid om massa's foto's te schieten. Op deze top troffen we ook wat restanten van een bunker uit de tweede wereld oorlog aan. Hier was alleen weinig meer van over.

De kleursverschillen die ontstonden over het landschap door de zonsondergang waren geweldig! Het is jammer dat deze momenten maar zo kort duren.

Voor de terugweg pakten we de autoweg die op een veiligere manier rustig van de top naar terug naar de stad cirkelt.

Je raadt nooit wie we hier weer tegenkwamen.
Jawel: Loes!

Loes rende nog even de heuvel op om met de laatste restjes mooi licht haar camera vol te schieten. We komen nooit meer van elkaar af!

De route liep langs de andere zijde van de heuvel naar beneden zodat we nu op een ander uitzicht op Townsville werden gewezen. Langzaam maar zeker werd de lucht donkerder en lichtte Townsville op als een kerstboom. De rest van de route werden we vergezeld door hordes kleine vleermuizen en voor we het wisten waren we terug in ons gezellige hostel en ons comfortabele tweepersoonsbed.

Hopelijk word ik deze keer niet bont en blauw geschopt.