Fraser Island!

Vandaag heb ik meer meegemaakt dan ik alle dagen Noosa tesamen. En dat werd tijd ook!

Whoohoo!!
Het is tijd voor Fraser Island! Al moesten we hier voor vijf uur ons bed uit.. Het gaat het vast waard zijn!

Het uitchecken was al een hele opgave. Zoals gister was Nathan-met-de-vieze-dreadlocks te laat. Niet zo gek aangezien dit achterlijke individu het volledige introfilmpje heeft gemist en ik het idee heeft dat hij geen idee heeft wat hij aan het doen is.

Gelukkig had hij een goeie reden. De arme schat had een kater. Van gisteravond. Gussie..

Damnit Nathan White.

Nadat we onze bagage hadden opgeslagen in een schuurtje achter het hostel vertrokken we met z'n alle in een tourbus naar het plaatsje Rainbow Beach waar onze four wheel drive auto's op ons wachtten.

Voordat we instapten ontmoeten we onze tourguide. Deze vent van rond de veertig lijkt te switchen tussen twee persoonlijkheden: legeraanvoerder en de geforceerde gezellige single oom die z'n best doet op verjaardagsfeestjes cool gevonden te worden door zijn tienjarige neefjes en nichtjes. Parallel aan deze persoonlijkheden heeft hij ook twee namen. Barry is zijn echte naam terwijl hij doorgaans door het leven gaat als 'Bazzahh'.

Vreselijk.

De rit naar Rainbow Beach bracht ons door een natuurgebied en langs Tin Can bay, prachtige gebieden. In Rainbow Beach kregen we onze voertuigen toegewezen. Ook dit ging niet zonder horten en stoten. Iedereen met een rijbewijs werd verdeeld onder de drie volgautos terwijl de overgebleven bubs in de eerste auto werden gezet. Hieronder vielen ook Jamila en Lotte (weigeren te rijden over het losse zand) en ik (geen rijbewijs, helaas, anders had dit uiteraard een eitje voor me geweest.. kuchkuch).

Het is een wonder: Nathan kan rijden. En verrassing! Niemand durft bij hem in de auto te zitten. Dit leverde uiteraard heel wat gedoe op, maar uiteindelijk zaten we gezellig met z'n elfen in de eerste auto. Naast Lotte en Jamila zat ik in de auto met Danny en Loes, die we al hebben leren kennen in het hostel. Ook Mariska (NL) en Melanie (Canada) kwamen ons vergezellen, de dames uit de jacuzzi uit het Nomads hostel in Byron Bay! Hoe toevallig kan je het hebben..

Verder zaten de Duitse meiden Olivia en Laura voorin naast Barry (lucky girls!) en kwam Canadese Chloe er last minut bijgepropt. Haar angst voor Nathan won het van de behoefde om met haar vriend in de auto te blijven zitten..

In de stoet van vier auto's vertrokken we uiteindelijk naar het eiland. Via een korte rit kwamen we terecht op een flink strand vanaf waar we de ferry naar Fraser Island op rijden. Hier hebben we al een mooi uitzicht op het gigantische eiland wat voor ons ligt uitgestrekt.. Het zand hier is al behoorlijk zacht. Van wat we van gehoord hebben is het zand op Fraser Island zo'n beetje het zachtste zand op aarde, dus we zijn benieuwd!

Aangekomen op Fraser Island begon de four wheel drive experience! We sjeesten met de auto's over het witte strand! De Duitse meisjes voorin hebben de rol van DJs op zich genomen. Dit betekent dat we de helft van de tijd naar party-muziek luisteren en de andere helft naar Duitse rap. Alles liep op rolletjes!

De eerste tien minuutjes..

Hierna zat het voertuig nummer drie vast in het prachtige zachte zand. Gelukkig kwam "uncle Barry" to the rescue. Hij gooide de bestuurder van auto twee met veel poeha uit de auto (arme Itamar) waarna hij met deze afgeladen auto naar het epicentrum van de paniek reedt en daar de auto uit de penarie wist te rijden voordat de auto volledig over de kop klapte.

Raad eens wie er stuurde?

Nathan.
Damnit Nathan.
Nathan is de nieuwe Craigh.
Just saying.

Na dit voorval nam Barry zijn rol als legeraanvoerder weer serieus op zich door elke keer als een van de auto's door het water reed door de walkytalky te schreeuwen: 'someone is gonna buy that car!!'

Je zou met die vent getrouwd zijn..

Na een bumpy ride kwamen we uiteindelijk zonder te veel kleerscheuren aan bij Lake McKenzi (Boorangoora) in het Great Sandy National Park. Lake McKenzi is een 'perched' lake. Dit houdt in dat het alleen maar regenwater bevat en niet wordt gevoed door grondwater of riviertjes en ook niet naar de oceaan stroomt. Door een ondoordringbare laag onder in het meer stroomt het verzamelde water niet weg.

Het pure witte zand heeft een hoog gehalte silica waardoor het niet alleen prachtig mooi is, maar ook heerlijk zacht is en het heerlijk voelt om over te lopen én het niet heet wordt in de warme zon! Ideaal. Dit zand werkt ook als een soort filter waardoor het water ontzettend puur blijft. Hierdoor kunnen er maar weinig soorten in het meer overleven.

Wij hebben hier geen moeite mee. Des te minder enge beesten we tegengekomen des te beter!

Met het volledig heldere water en het perfecte zand is Lake McKenzi met recht de hemel op aarde. We hebben hier watergevechten gehouden met de groep (Itamar is gemeen!) en lekker rondgedobberd. Josephine, uit Duitsland, gebruikte het zand om haar huid te scrubben dus binnen no-time zaten alle dames in een cirkeltje al roddelend te scrubben.

Toen uiteindelijk het zand op plaatsen zat waarvan we het bestaan niet wisten was het tijd om af te drogen en op te stappen en onze spullen af te leveren in ons verblijf.

We verblijven in Eurong, een resort met zwembad, keuken, bar en een flinke gezamenlijke ruimte. Ook is het resort omgeven door een elektrisch hek om dingo's buiten te houden. Jamila, Lotte en ik slapen hier samen in een tipi. Hiermee kunnen we 'glamping' van onze bucketlist strepen! Onze tipi is voorzien van elektriciteit, licht en ventilators. Super gezellig!

Naast Lotte en Mila kwamen ook Christine uit Duitsland en Minttu uit Finland ons vergezellen. Voordat we de tent binnengingen kwam Bazzahh ons even duidelijk maken dat we geen alcohol of drugs mee mochten nemen in de tent..

Maar..
"Ze mogen toch niet in je tas kijken.."
* wink wink *
"Dus als ze binnen willen komen om te controleren.. Ligt hier niets búítén jullie tas.. Snap je?"
* wink wink *
"I'm just the messenger, not the enforcer"

Ik denk dat ik die vent nooit serieus zou kunnen nemen.

Christine was allang al blij. Die had wijn ingeslagen.
Ik ben de laatste die hierover klaagt trouwens.. Christine en ik zijn spontaan beste vriendinnen.

Nadat we onze spullen in de tipi hadden achtergelaten en een obligatory kussengevecht gehouden hadden hebben we gezellig gegeten in de gezamenlijke ruimte. Auto twee heeft een fantastische pasta neergezet! Hierna hebben we gechilled in het kroegje.

Jamila en ik konden hier kennismaken met twee nieuwe drankspellen. "No hands" is een spel waarin je een wijndoos van de grond moet pakken. Met je tanden. Zonder dat je handen en knieën de grond aanraken.

Ja.

Ik was zelf nog het meest verbaasd dat ik het schopte tot de laatste ronde. Australië is duidelijk belangrijk voor het ontdekken van mezelf. Anders had ik nooit geweten dat ik zonder handen de grond had kunnen zoenen. Ik ben toch flexibeler geworden dan ik dacht!

Het volgende spel heette "kiss and blow", waarbij een bierviltje moet worden doorgegeven doormiddel van het vastzuigen tegen je lippen. Ik wil even niet stilstaan bij hoeveel bacteriën er meespelen aan dit spelletje. De laatste persoon moet een strandbal opblazen. De groep met de eerste gevulde strandbal wint!

Dat de beste spelers mochten winnen. Wij dus.

Ik was heel blij met m'n eigen kan meloencocktail!

Hierna wilde ik eigenlijk het strand op om foto's van de sterren te maken, maar helaas was het hiervoor te bewolkt.

Ook is het noodzakelijk met minstens vier personen in het donker buiten de omheinig te gaan. Dit om het risico aangevallen te worden door dingo's te minimaliseren. Toen Barry ons hierover inlichtte kon ik het niet laten om te roepen:

"So, I need at least three people to make love to me at the beach tonight!"

Hier kwam ik erachter dat de helft van onze groep een gevoel voor humor heeft. De andere helft duidelijk niet.

Uiteindelijk hebben we met een flinke groep op het strand gezeten en lol gehad. De dingo's zijn ook ver op afstand gebleven.

Na al het hoofdstoten in de auto en het geluid van de zee op de achtergrond viel ik ondanks de keiharde matjes snel in slaap.


Die ga ik voelen morgen!

Ondanks alles: worth it. Het is zo mooi hier.