Noosa national Park

Het is weer eens tijd voor actie! Noosa maakt ons lui..

In de kamer naast de onze is een nieuwe gozer ingetrokken. Hij deelt de kamer met Addie en Alex, twee dames uit Canada waarover we ons al dagen afvragen of we ze eigenlijk wel aardig vinden. Deze dames verheffen drankmisbruik tot een artform en hebben een talent voor op de slechtste momenten Iron Maiden aanzetten of schreeuwend over de binnenplaats rennen. Aan de andere kant zijn ze ontzettend lief, fervent aanhanger van moeder natuur en ze voeren ons popcorn! Ik kan ze totaal niet plaatsen. Zeker niet als ze ons weer proberen te zegenen met stokjes wierrook of te hard lachen om mijn slechte humor.

"Omg you're a funny bitch! HAHAHA."
"...
... Thank you..? We just met..?"

'S middags besloten we te gaan wandelen en onze nieuwe roommate, Sandra, mee te nemen. Met z'n vieren vertrokken we vanaf de main beach in Noosa in westerlijke richting naar de Sandy Cove. Hier werden we getrakteerd op een mooi uitzicht over zandbanken waarop een hoop verschillende soorten vogels te zien waren. Er stond een flinke verrekijker die het observeren iets makkelijker maakte. We kwamen hier ook een zand-recycle-stationnetje tegen. Iemand een idee wat dat inhoud? Wij niet namelijk.. De lucht ziet er ook weer onrustig uit. Er lijkt onweer op komst te zijn. Voordat het zou lostbarsten zijn we teruggelopen naar main beach.

We besloten het weer af te wachten bij de main beach met een goedkope slushi in de schaduw waar we lekker mensen konden kijken. Hier bleek maar weer eens dat goedkoop duurkoop is, aangezien geen van ons een dergelijke smerige slushi heeft gegeten. Hoe ze het voor elkaar gekregen weet ik niet, maar deze traktatie was zowel te zoet, te chemisch en te smakeloos. Heel bijzonder!

Terwijl we onze traktatie wegwerkten begon de lucht te klaren en we konden gelukkig door naar de volgende wandelroute! Via First Point kwamen we op de Noosa Hill Walk terecht. Hier kwamen we toevallig onze roommate Phil tegen die ons vergezelde op de rest van de route. De route bracht ons naar een hoog punt waarop het uitzicht voor een groot deel werd geblokkeerd door bomen.

Het lef.

Er heeft hier waarschijnlijk recentelijk een flinke bosbrand huisgehouden. De bomen zijn allemaal zwartgeblakerd en er hangt een penetrante lucht van houtskool in de lucht. Heel erg zonde!

We zijn hierna gezellig teruggelopen om aan de Tanglewood Walk te beginnen. Deze hebben we gevolgd tot halverwege waarna we een alternatieve route richting Sunhine Beach insloegen.

Phil heeft een hoop interessante dingen te vermelden. Bijvoorbeeld hoe het recept van zijn favoriete oploskoffie is veranderd. Dit is duidelijk te merken aan de oplosbaarheid van de koffie welke tegenwoordig significant minder is dan vroeger! Ook schijnen er romantische boeken geschreven te zijn over Bigfoot en heeft hij zijn geheime recept voor de perfecte gebakken kip met ons gedeeld.

Nadat we terugkwamen in het hostel raakten Jamila en ik aan de praat met Pokémon go spelende locals in de buurt en besloten we af te spreken om te spelen. Na een intens virtueel gevecht konden we gelukkig meteen aanschuiven omdat Lotte de rijst-met-goedkope-saus had klaarmaakt! Lifesaver..

Onze kaartploeg heeft zich verder uitgebreid met twee gezellige Israëliërs en een nieuwe Duitse dame. Mor was voornamelijk in haar nopjes dat ze weer even in haar eigen taal kon praten. De avond sloot zichzelf af met een glitteraanval van onze Canadese vriendinnen. Wat ben ik blij dat ik niet met ze op één kamer lig! Het bed van Sandra en Phil was een grote flitterbende.

"This is non-consentual glitter! Glitter is the herpes of arts and crafts! GET IT AWAY STAY AWAY FROM ME."
Aldus Jamila.