Roadtrip! Newcastle!

De vlaggen gaat uit! We vertrekken uit Sydney! Wat ben ik daar gelukkig mee. Deze nacht was ook redelijk hell. Ik kan echt wel een goeie nacht slaap gebruiken.. Voor mijn gevoel is dat eeuwen geleden..

Vandaag is tevens de dag van de jaarlijkse Sydney marathon. Hierdoor zijn veel straten afgesloten. Jamila en ik zijn met de trein naar een plek gereden waar Petr ons gemakkelijk kon ophalen. Uiteraard ging dit ook niet zonder problemen; we zijn onze halte voorbij gereden en moesten wachten op re volgende trein terug. Gelukkig was Petr zelf ook te laat.. Nadat we Petrs vriendin hadden afgezet gingen we op weg! We zijn van plan in om ongeveer twee weken naar Brisbane te rijden en onderweg zo veel mogelijk mooie stops mee te pakken. Het is wel ongelofelijk spannend, weg gaan zonder überhaupt te weten waar we vanavond slapen!

Onze eerste stop was Newcastle. Hier heb ik de beste. brownie. ever. gegeten in het zo'n beetje enige niet-gesloten café in de stad (zondag hè) ..
Nja, misschien was hij niet eens zo goed. Ik begin eigenlijk gewoon zware ontwenningsverschijnselen te vertonen aangezien ik zo weinig suiker eet hier. Wat zullen we afvallen!

Hierna zijn we met z'n vieren langs het strand naar de vuurtoren van Newcastle gelopen; Nobbys lighthouse. Het is een super schattig wit vuurtorentje bemand door een stel enthousiaste Australiërs die ons dolgraag de naastligggende gebouwen in probeerden te krijgen. Deze kleine huisjes waren behangen met plakaten met informatie over het eilandje en de vuurtoren, en was schijnbaar al tijden het onderwerp van verschillende renovaties. Nadat we heerlijke foute foto's hebben geschoten bij een bord met gezichtuitsnedes (Christmas is great at Newcastle! Zijn ze nou te vroeg, of waren ze gewoon te lui hem vorig jaar weg te halen?) hebben we onze trip vervolgd naar Port Stephens.

Onderweg zagen we hopen en hopen kool, nog iets waar Newcastle goed in is! Gigantische schepen liggen hier te wachten op hun vracht. Heel mooi te om te zien.

De volgende stop bracht ons naar een onvoorstelbare locatie; Birubipoint (Stockton beach). Aan onze ene hand zagen we een ruig strand met hoge golven en rotspartijen. Aan de andere kant bevond zich een uitgestrekte strandvlakte, zo ver het oog rijkt. Dit compleet met kamelen! Het was alsof er een deurtje naar de Sahara openging. Prachtig!

Hierna zijn we een stukje doorgereden naar Nelson bay aangezien hier een Subway zit waar we snel wat eten kunnen halen. De mooiste boten liggen hier in de haven.. Helaas gaat de zon al bijna onder en we willen op de volgende mooie locatie zijn tijdens de zonsondergang! Het onvoorstelbare was helaas waar: de Subway was open, maar de broodjes waren uitverkocht.
In een broodzaak.
Briljant.
Gelukkig was de zaak ernaast open waar ik me tegoed kon doen aan een overheerlijke visburger!

Hierna zijn we snelsnelsnel doorgereden naar Shaol bay waar we Mount Tomerii hebben beklommen. Dit leverde een van de mooiste uitzichten over de baai op welke werd gedomineerd door een prachtige zonsondergang. Het was de korte snelle klim helemaal waard. Race tegen de klok! Ik kwam erachter dat Petr prachtige foto's kan schieten! Helaas zitten we niet in hetzelfde team. Nikon versus Canon blijft een serieuze discussie! Dit terwijl iedereen heus wel weet dat Nikon zoveel beter is..

Tijdens de schemering (zes uur.. het wordt zo snel donker!!) zijn we terugelopen naar de auto op weg naar onze slaapplaats. Ik hield mijn hart vast voor we aankwamen in het volgende hostel. Nergens voor nodig gelukkig! Het hostel, Samurai beachside YHA (al bevindt het zich in de verste verte niet in de buurt van een strand) zit midden in een bosje en bestaat uit verschillende kleine huisjes. De bushkitchen is gewoon buiten en er is een ontzettend gezellige shed waarin je films kan kijken en kan poolen. We hebben onze cabin lekker knus voor met zijn vieren. Ik voelde me direct thuis.

Nadat we onze spullen hadden uitgeladen nodigde de eigenaar ons uit voor de bushTV!

"It's better than a real TV. There is no remote control, only one channel, but everyone is watching their own show."

Dit was zijn cryptische beschrijving van het kampvuur wat hij net had aangestoken. Als motten rond een lampje werden de gasten een voor een naar het vuur gelokt. Wat hebben we gezellig zitten ouwehoeren zeg! Er waren meiden uit Duitsland, een meid uit Chili, een andere meid uit Nederland die onlangs naar Sydney was verhuist. Er zat vanalles! Het enige wat we gemeen hadden was dat we reizigers waren en naar ons eigen kanaal keken op de bushTV! Door de bosjes liepen allerlei flinke dieren, possums of racoons volgens het gezelschap. Toen Petr er vervolgens zijn gitaar bijpakte was de sfeer compleet.