Xiamen

Na de elf uren in het KLM toestel, die voelden als járen, kwamen we uiteindelijk aan in Xiamen, China. Wat een toestand. Overal waar we keken werden we begroet door google translate in zijn puurste vorm. Echt, overal! In de eerste instantie vroeg ik me af waarom dit nodig zou zijn, totdat we na een uur nog steeds niemand hadden gevonden die ook maar één woord Engels sprak. Dit nog wel op een internationale luchthaven! Ik was behoorlijk verbouwereerd.

Na gigantisch veel moeite kwamen we erachter dat onze backpacks direct werden doorgestuurd naar Sydney. Dit gaf ons de mogelijkheid om een visum aan te vragen waarna we tijd hadden om een bus op te zoeken om de stad te verkennen. We hadden maar liefst 12uur overstaptijd en dus genoeg tijd om rond te lopen. Xiamen was een graadje of 32, vochtig en bedekt onder een aanzienelijke laag smog. Al met al werd het ons moeilijk gemaakt om normaal rond te lopen. De nacht die we aan het doorhalen waren hielp daar ook niet echt aan mee. We hebben een plek aan het water opgezocht en daar mijn smeltende reep chocola opgedronken en elkaar wakker gehouden. Ook in dit deel van Xiamen was er geen Engelssprekend individu te bekennen. Voor zo ver we rondgekeken hebben was de stad mooi, maar redelijk vervallen. Na een aantal uren zijn we op zoek gegaan naar een terugweg. Dit bleek ook een flinke uitdaging te zijn. Nadat een lieve Chinees er niet in leek te slagen ons bij te brengen waar onze bus stopte heeft hij ons rennend naar de bus gebracht. We haalden hem op het nippertje.

Terug op het vliegveld zijn we op zoek gegaan naar een maaltijd. In plaats hiervan vonden we de KFC en de McDonald. We kozen de bekende McDonald in de veronderstelling dat bestellen een eitje zou worden! Niets was minder waar. Nadat we de bestelling ingevoerd hadden konden we niet pinnen. Hierna teruggerend naar een ATM om geld te pinnen en vervolgens aan de bali besteld. Achteraf bleek mijn kip geen kip te zijn en mijn koffie bleek thee. Gelukkig allemaal eetbaar in ieder geval!

Hierna weer ingecheckt en ons tweede vliegtuig ingestapt. Dit vliegtuig was een stuk rustiger dan het vorige vliegtuig dus konden we stiekem samen drie plekken bij het raam claimen. Gelukkig maar! Xiamen Airlines was duidelijk niet gewend westerlingen van 1.79m+! Hier hebben we hazenslaapjes gehouden tot we een uur voor de landing wakker werden boven Australië. De acht uren vliegen gingen in elk geval een stuk beter dan in het vorige vliegtuig.


P.s. Ik ben er in ieder geval aan herinnerd waarom ik niet door een niet-Engelssprekend land wilde reizen.

P.p.s.
Verder wil ik jullie dit stukje google translate poëzie niet onthouden:

"Xiamen is a mark of diversity
In every one's heart
With boundless sea
And charming sky
She has a bosom broad
As the ocean
Cozy with traces of time
While inclusive of fashion
Unrestricted
Occasionally leisure and casual
Always endurable in memory"