Dancing in the moonlight!
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
06 Oktober 2017 | Australië, Noosa Heads
De warmte houdt aan.
Aangezien ik alweer 25 jaar oud ben en geen wijn meer aankan sliep ik al rond 9 uur gisteravond. Consequentie hiervan is wel dat ik weer op een onmenselijk tijdstip wakker werd deze ochtend.
Hier hield de ellende niet op. Ik dacht namelijk dat het verschrikkelijkste product wat mensen op hun brood durften te smeren vegemite was.
Fout.
Marmalade.
Gatverdamme.
Verder wil ik hier geen woorden aan vuil maken. Of boterhammen.
De rest van de dag bestond uit chillen, dingen regelen en rondjes lopen door Noosa. De spinnen lijken opeens overal vandaan te komen! Groter en naarder en smeriger dan ooit tevoren. We zijn genezen. We blijven hier absoluut niet meer wonen!!
Tijdens het avondeten werden we door Addy, de Canadese glitterkoningin, gevraagd of we mee wilden naar het strand om te kijken naar de maansopkomst op het strand.
"You wanna watch the moonrise with us?! Its gonna be intense. Being close to mother earth and all. You SHOULD TOTALLY COME!"
Dit klonk als het perfecte Nikon-Moment! Gauw hebben we onze pasta naar binnen geschoven voordat ik mijn camera pakte en we met z'n drieën naar het strand vertrokken.
De maan liet even op zich wachten. De voorspelling op internet bleek er behoorlijk naast te zitten. Addy, alex, en wat andere gasten uit het hostel zaten allang al klaar toen wij aan kwamen kakken. Niets kon mij voorbereiden op wat ons hier te wachten stond.
Een van de jonge mannen zat achter de groep in zichzelf te hummen terwijl hij in een meditatiestand met z'n ogen gesloten op de maan aan het wachten was. Andere hadden diepe gesprekken over moeder aarde.
Na flink wat tijd gewacht te hebben kwam de maan op, prachtig groot, rood en vol! Ik heb mijn camera voorgeschoten. Hierna heb ik geëxperimenteerd met de instellingen terwijl mijn modellen (iedereen deed mee! En belangrijker, ze luisterenden naar wat ik zei wat ze moesten doen!) met zaklampen speelden, op hun hoofd stonden of andere rariteiten uithaalden.
Toen Addy voorstelde om een yoga ronde te doen om de maan te bedanken werd het Jamila en Lotte teveel en zijn ze naar huis vertrokken. Ik heb al te lang stil gezeten dus ik besloot mee te doen. Het voelde goed om weer lekker te rekken en te strekken! Gelukkig wist ik toen niet dat Jamila en Lotte op de terugweg werden achtervolgd door massa's kleine krabbetjes die overal uit het strand leken te poppen, anders had ik hier een stuk minder ontspannen bijgestaan! Na de yoga besloot ik ook dat het tijd was om terug naar het hostel te gaan aangezien Alex en Addy naar de maan begonnen te huilen en mijn zweverige zelf verzadigd was.
Elke dag hier heeft toch iets speciaals, ook al lijken ze op het eerste gezicht zo saai.
Aangezien ik alweer 25 jaar oud ben en geen wijn meer aankan sliep ik al rond 9 uur gisteravond. Consequentie hiervan is wel dat ik weer op een onmenselijk tijdstip wakker werd deze ochtend.
Hier hield de ellende niet op. Ik dacht namelijk dat het verschrikkelijkste product wat mensen op hun brood durften te smeren vegemite was.
Fout.
Marmalade.
Gatverdamme.
Verder wil ik hier geen woorden aan vuil maken. Of boterhammen.
De rest van de dag bestond uit chillen, dingen regelen en rondjes lopen door Noosa. De spinnen lijken opeens overal vandaan te komen! Groter en naarder en smeriger dan ooit tevoren. We zijn genezen. We blijven hier absoluut niet meer wonen!!
Tijdens het avondeten werden we door Addy, de Canadese glitterkoningin, gevraagd of we mee wilden naar het strand om te kijken naar de maansopkomst op het strand.
"You wanna watch the moonrise with us?! Its gonna be intense. Being close to mother earth and all. You SHOULD TOTALLY COME!"
Dit klonk als het perfecte Nikon-Moment! Gauw hebben we onze pasta naar binnen geschoven voordat ik mijn camera pakte en we met z'n drieën naar het strand vertrokken.
De maan liet even op zich wachten. De voorspelling op internet bleek er behoorlijk naast te zitten. Addy, alex, en wat andere gasten uit het hostel zaten allang al klaar toen wij aan kwamen kakken. Niets kon mij voorbereiden op wat ons hier te wachten stond.
Een van de jonge mannen zat achter de groep in zichzelf te hummen terwijl hij in een meditatiestand met z'n ogen gesloten op de maan aan het wachten was. Andere hadden diepe gesprekken over moeder aarde.
Na flink wat tijd gewacht te hebben kwam de maan op, prachtig groot, rood en vol! Ik heb mijn camera voorgeschoten. Hierna heb ik geëxperimenteerd met de instellingen terwijl mijn modellen (iedereen deed mee! En belangrijker, ze luisterenden naar wat ik zei wat ze moesten doen!) met zaklampen speelden, op hun hoofd stonden of andere rariteiten uithaalden.
Toen Addy voorstelde om een yoga ronde te doen om de maan te bedanken werd het Jamila en Lotte teveel en zijn ze naar huis vertrokken. Ik heb al te lang stil gezeten dus ik besloot mee te doen. Het voelde goed om weer lekker te rekken en te strekken! Gelukkig wist ik toen niet dat Jamila en Lotte op de terugweg werden achtervolgd door massa's kleine krabbetjes die overal uit het strand leken te poppen, anders had ik hier een stuk minder ontspannen bijgestaan! Na de yoga besloot ik ook dat het tijd was om terug naar het hostel te gaan aangezien Alex en Addy naar de maan begonnen te huilen en mijn zweverige zelf verzadigd was.
Elke dag hier heeft toch iets speciaals, ook al lijken ze op het eerste gezicht zo saai.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
