Katoomba! Blue mountains en de Three Sisters

Nadat we lekker vroeg zijn opgestaan en onze spullen hadden gepakt zijn we vanochtend vertrokken uit Bathurst. Vanaf het huis zijn we naar het station gelopen waaruit we op de bus naar Lithgow zijn gestapt. Voor deze bus was schijnbaar een reservering verplicht (die we uiteraard niet hadden; we zijn altijd zó goed voorbereid!), maar gelukkig deden de chauffeurs er niet moeilijk over. Ik begin de Australiërs steeds aardiger te vinden. Ze doen nooit moeilijk en zijn tot nu toe steeds zo lief!

Het uitzicht is ontzettend mooi. Echt 'stunning' gewoon! Het is zo wijds, glooiend en zo ontzettend dor! Af en toe net Limburg, maar dan wel gewoon echt prachtig! Tot nu toe hebben we er nog niet veel van gezien omdat we ons in stedelijk gebied bevonden of het simpelweg donker was. Ik heb in ieder geval weer mijn ogen uit zitten kijken.

In Lithgow zijn we overgestapt op de trein naar Katoomba, wat tevens onze eindbestemming was. Hier hebben we ons hostel opgezocht en hebben we onze backpacks gedropt. Het was nog lekker vroeg dus besloten we de omgeving te verkennen.

Het stadje Katoomba ligt in de Blue Mountains, dus we konden niet wachten om rand van het stadje op te zoeken en rond te kijken. Ik was maar half klaar voor wat ons bij het eerste kleine uitzicht puntje te wachten stond. Wat is het hier onvoorstelbaar mooi! De foto's doen de pracht hier echt geen eer aan. Vanaf dit punt aan het einde van de Katoomba main street zijn we doorgelopen van het ene mooie uitzicht naar het volgende. Uiteindelijk kwamen we aan bij verscheidende uitkijkpunten bij Echo Point waar de befaamde Three Sisters in beeld kwamen. Volgens de aboriginallegende zijn de drie vrijstaande zandsteenpieken de drie betoverde zussen Gunnedoo, Meenhi en Weemala die, toen ze met mooie mannen flirten door hun vader voor straf in rotsen werden veranderd. Redelijk toch? In ieder geval zijn ze prachtig!

We waren nog lang niet moe, dus hebben we onze weg vervolgd naar de sisters zelf via de Prince Henry cliffwalk. Via de Giant Stairway en de honeymoonbridge zijn we uiteindelijk op de eerste zus terecht gekomen. Helaas zijn haar zussen niet zo toegankelijk als zij, dus konden we daar niet komen.. Ik snap nu wel hoe Echo Point aan zijn naam komt! De echo die je hier hoort is geweldig!

Hierna hebben we een uiterst dappere poging gewaagd aan de klim naar de bodem van de canyon. Ik zeg *poging* aangezien de weg zó stijl was dat we ons halverwege af begonnen af te vragen of het de klim waard zou zijn. Toen we halverwege een dame tegenkwamen die ons waarschuwde dat er beneden eigenlijk niets bewonderenswaardigs te zien was hebben we rechtsomkeer gemaakt. Holydamn, terug omhoog viel ook zwaar tegen! Ik begrijp volkomen waarom deze rit als "hard" werd bestempeld.

De rest van de middag hebben we meer ontspannen rondgekeken en genoten van het prachtige gebied. We moeten nog even inkomen, hè.

Uiteindelijk hebben we ingecheckt in ons hostel. We hebben een kamer voor ons twee alleen! Wat een luxe. Nog even geen snurkende, kwijlende, stinkende roommates om ons druk over te maken. Het hostel verder ziet er ook goed uit. De nare hostelervaringen worden mij nog even bespaard! Alles is schoon en lekker ruim en ons stapelbed ligt ook eens verbazingwekkend lekker (ook al steken onze benen een ruime 10cm uit).

'S avonds heb ik lekker pasta gekookt.. Je zou denken dat dat mogelijk is zonder te veel te verknallen. Niks is minder waar. De pastasaus zat tot aan het plafond. Meer wil ik hier niet over loslaten..

Hierna zijn we gigantisch vroeg gaan slapen. Om 9 uur lagen er beide al in coma. Gelukkig maar! Morgen gaan we vroeg op om de blue mountains verder te verkennen!